مبانی نظری محافظه کاری در حسابداری، ورشکستگی
مبانی نظری محافظه کاری در حسابداری، ورشکستگی
مبانی نظری محافظه کاری در حسابداری، ورشکستگی
توضیحات: فصل دوم تحقیق کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو تحقیق
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc
بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::
2-1- مقدمه
2-2- بخش اول: مبانی نظری تحقیق
2-2-1- مروری بر ادبیات مربوط به محافظه کاری
2-2-1-1- تعریف محافظه کاری
2-2-1-2- اریب رفتاری محافظه کاری
2-2-1-3- طبقه بندی محافظه کاری در سه مقوله
2-2-1-4- تفاسیر محافظه کاری
2-2-1-4-1- تفسیر قراردادی
2-2-1-4-2- تفسیر دعاوی قضایی
2-2-1-4-3- تفسیر مالیاتی
2-2-1-4-4- تفسیر قانونگذاری
2-2-1-5- انتقاد از محافظه کاری
2-2-1-5-1- نا اعتمادی
2-2-1-5-2- پنهان کاری
2-2-1-5-3- نفی اصول حسابداری
2-2-1-5-4- سوگیری
2-2-1-5-5- امر ذهنی
2-2-1-6-دفاع از محافظه کاری
2-2-2- مروری بر ادبیات مربوط به ورشکستگی
2-2-2-1- تعریف ورشکستگی
2-2-2-2- ماهیت ورشکستگی
2-2-2-3- دلایل ورشکستگی
2-2-2-4- مراحل ورشکستگی
2-2-3- بررسی قانون ورشکستگی در برخی کشورها
2-2-4- بررسی قانون ورشکستگی در ایران
2-3- بخش دوم : پیشینه تحقیق
2-3-1- تحقیقات خارجی
2-3-2- تحقیقات داخلی
2-1 مقدمه
رابطه بین محافظه کاری حسابداری و خطر ورشکستگی که در این تحقیق بررسی شده توسط تحقیقات اخیر به وسیله افزایش نقدینگی حسابداری و نقش های اطلاعاتی آن آگاهی داده شده است. آنها استدلال می کنند که محافظه کاری حسابداری باعث کاهش جریان نقدینگی با افزایش سرمایه ، کاهش انتقال خطر ، تأخیر ضررهای اقتصادی ، افزایش ذخایر و کاهش هزینه های آژانس می شود و افزون بر آن محافظه کاری باعث افزایش جریان نقدینگی از عملیات ها با تحریک اصلاحات بیشتر از شرکای تجاری و کاهش اختلال سرمایه گذاری می شود . این ویژگی های افزایش نقدینگی محافظه کاری باید برای کاهش خطر ورشکستگی همزمان و آینده ایجاد شوند که اساساً شرایط ناکارآمدی نقدینگی است . همچنین شواهد اخیر نشان می دهند که محافظه کاری باعث کاهش ناهمگونی اطلاعات و عدم قطعیت با گزارشات خوشبینانه از درآمد و دارایی خالص و گزارشات زمانبندی از اخبار بد می شود. این نقش های اطلاعاتی محافظه کاری باعث افزایش جریان نقدینگی و کاهش خطر ورشکستگی با ایجاد آگاهی بیشتر در سرمایه گذاران و شرکا تجاری می شود که باعث ایجاد قرار دادها و سرمایه گذاری مطلوبتری می شود.
2-2 بخش اول: مبانی نظری تحقیق
2-2-1 مروری بر ادبیات مربوط به محافظه کاری
2-2-1-1 تعریف محافظه کاری
محافظه کاری به عنوان یکی از میثاق های تعدیل کننده حاکم بر حسابداری و گزارشگری مالی شناخته می شود به این مفهوم که در بعضی موقعیتها ، محافظه کاری ایجاب می کند که روشی انتخاب و اعمال شود که دارای کمترین اثر مساعد بر دارایی ها ، درآمدها ، سود و حقوق صاحبان سهام باشد(هیأت تدوین استانداردهای حسابداری ایران 1383). در بند 18 فصل دوم مفاهیم نظری گزارشگری مالی ایران محافظه کاری به عنوان ویژگی کیفی فرعی برای قابلیت اتکا این گونه تعریف شده است : « کاربرد درجه ای از مراقبت که در اعمال قضاوت برای برآورد در موقعیت ابهام مورد نیاز است به گونه ای که درآمد ها یا داریی ها بیشتر از واقع و هزینه ها یا بدهی ها کمتر از واقع ارائه نشود. »
نمونه ای از ابهامات گفته شده عبارتند از : امکان وصول مطالبات ، عمر مفید احتمالی دارایی های ثابت مشهود و تعداد و میزان ادعاهای احتمالی مربوط به ضمانت کالای فروش رفته ، چنین مواردی با رعایت احتیاط در صورتهای مالی و همراه با افشای ماهیت و میزان آنها شناسایی می شود.
2-2-1-2 اریب رفتاری محافظه کاری
اریب رفتاری محافظه کاری فرایندی ذهنی است که تحت آن افراد هنگام دریافت اطلاعات جدید بر دیدگاها و پیش بینی های قبلی خود اصرار می ورزند. به عبارت دیگر افراد در انطباق عقاید خود با شواهد جدید بسیار کند عمل می کنند . برای مثال ، سرمایه گذاری که اخبار بدی درباره عایدات شرکتی که اخیراً عملکرد خوبی داشته است دریافت میکند ، به اطلاعات جدید عکس العمل کمتر از اندازه نشان می دهد .
به نظر هیرشلیفر از آنجا که پردازش اطلاعات جدید و انطباق عقاید با آن از لحاظ ذهنی مشکل و هزینه بر است ، افراد معمولاً به اطلاعات آماری و پیچیده وزن کمتری می دهند.
2-2-1-3 طبقه بندی محافظه کاری در سه مقوله
بطور کلی می توان محافظه کاری حسابداری را در سه مقوله به شرح زیر طبقه بندی کرد:
الف- مقوله رفتاری: بدبینی از خوشبینی بهتر است. به عنوان نمونه بر اساس رهنمودهای حسابداری بدهی های احتمالی (زیان های احتمالی) تحت شرایط خاص شناسایی می شوند در صورتی که این رهنمود ها در خصوص دارایی های احتمالی ( سودهای احتمالی) کاربرد ندارند.
ب- مقوله زمان : زودتر نشان دادن زیان ها و هزینه ها از دیرتر نشان دادن آنها بهتر است و دیرتر نشان دادن سودها و درآمدها از زودتر نشان دادن آنها بهتر است.
ج- مقوله ارزش : کمتر نشان دادن سودها و درآمدها از بیشتر نشان دادن آنها بهتر است و بیشتر نشان دادن زیان ها و هزینه ها از کمتر نشان دادن آنها بهتر است.