گزارش کارآموزی كشف نفت در منطقه غرب
گزارش کارآموزی كشف نفت در منطقه غرب در 115 صفحه ورد قابل ویرایش فهرست مطالب عنوان صفحه مقدمه 1
گزارش کارآموزی كشف نفت در منطقه غرب در 115 صفحه ورد قابل ویرایش
فهرست مطالب
عنوان صفحه
مقدمه 1
تاریخچه 2
كشف نفت درمنطقه غرب 4
تاسیس پالایشگاه كرمانشاه 4
آشنایی باواحدهای مختلفutility 7
شرح كاردستگاه api 8
آب صنعتی 11
واحد تولید برق 16
كمپروسورهای تولید هوا 17
تولیدات پالایشگاه 22
واحدهای تقطیر 25
محصولات پالایشگاه 52
بنزین موتور 53
MTBE 54
عدد اكتان 57
نفت سفید 59
نفت گاز 60
نفت كوره 61
آشنایی باواحدهای مختلف آزمایشگاه 62
مفاهیم واختصارات 65
انواع وچگونگی انجام آزمایشات 68
آزمایشات انجام شده درآزمایشگاه 71
فهرست مطالب
عنوان صفحه
تعین مقدار TDS 82
تعین درجه خلوص كاستیك سودا 89
اندازه گیری نمك درنفت خام 96
نقطه ریزش 99
اندازه گیری نقطه اشتعال 102
اندازه گیری رنگ مواد نفتی 104
اندازه گیری كل سختی 107
اندازه گیری PHENOL 109
آزمایش كلرین 114
تقطیر 115
مقدمه
عظمت صنایع نفت كه زمانی كوتاه در صف بزرگ ترین صنایع سنگین جهان قرار گرفته است ، مدیون تكنولوژی پیشرفته ی آن است كه تمام قدرت علمی و دانش بشری قرن بیستم را به خدمت گمارده است . خصوصیات واحدهای پالایش نفت را شاید بتوان در پیچیدگی ماده ی اولیه آن به لحاظ شیمیایی و حجم زیاد ماده ی اولیه از نظر فیزیكی خلاصه كرد . همین خصوصیات تكنولوژی خاصی را برای صنایع پالایش نفت به وجود آورده كه آن را از تكنولوژی عمومی صنایع شیمایی متمایز می سازد .
در حال حاضر مشكل می توان قسمت هایی از زندگی انسانی را نام برد كه مشتقات نفت در آن مستقیم یا غیر مستقیم نقشی نداشته باشد . نیروی محركه ی ماشین ها و موتور های دیزل به وسیله ی بنزین و نفت گاز تأمین می شود . كلیه قسمت های متحرك موتورها از روغن های نفتی استفاده می كنند . در داروسازی كاربرد فراوده های نفتی هر روز زیادتر می شود و بالاخره صنایع عظیم پتروشیمی از گازها و سایر فراورده های نفتی مایه می گیرد .
سال 1859 به عنوان سال تولد صنعت نفت ذكر شد ، لیكن تاریخ استفاده از فراورده های نفتی به شكلی كه در طبیعت وجود دارد و به شكل محدود آن خیلی قدیمی تر است .استفاده از نفت به قدیمی ترین تمدن های بشری در كشورهایی كه نفت و قیر در سطح زمین پیدا می شده ،بر می گردد.
ثابت شده كه در چین در حدود 200 سال قبل از میلاد مسیح برای استخراج آن تا اعماق قابل ملاحظه و با روش ضربه ای كه هنوز نیز مورد استفاده است حفاری كرده اند . ولی با وجود این آشنایی بشر به نفت و موارد كاربرد آن علت عقب ماندگی این صنعت را معلول به عواملی چند دانسته اند كه مهمترین را باید در نقص دستگاه های تقطیر دانست ، زیرا در اواخر قرن 18 بود كه دستگاه های تقطیر به سبب پیشرفت تنوری های جدید حرارتی تكمیل شد و در مقیاس صنعتی مورد استفاده قرار گرفت .
نكته ی دیگر آنكه پیشرفت صنعت نفت و تولید زیاد مواد نفتی محتاج مصرف و در نتیجه تفاضای زیاد برای فرآورده های نفتی بود . ابتدا در مناطق نفت خیز تنها فراورده ی مورد استفاده كه به مقیاس تجاری تولید شده نفت چراغ بود ، كه جای روغن های نباتی حیوانی را كه قبلاً برای روشنایی استفاده می شد ،گرفت ( برش نفت چراغ به طور متوسط فقط در حدود 10% از كل نفت خام را تشكیل می دهد ) . قسمت بنزین و باقی مانده ی تقطیر یعنی سوخت موتور ها و سوخت های مایع كه حال ، یكی از مهمترین و با ارزش ترین فرآورده های نفتی است ، هیچ گونه ارزشی نداشت
فرآورده های دیگر نفتی مانند بنزین ، نفت گاز ، روغن ها و موم ها ، سوخت های مایع و مواد آسفالتی كم كم در طول سال ها مورد استفاده پیدا كرد . لیكن صنعت نفت مدت های مدیدی هنوز شكل ابتدایی داشت . افزایش ناگهانی مصرف بنزین به عنوان سوخت موتورها ی درون سوز ، پیشرفت های فنی زیادی را ایجاب كرد تا تولید بتواند جواب گوی تقاضا و مصرف باشد . به این ترتیب می توان گفت كه افزایش زیاد ماشین های سواری محرك اصلی پیشرفت سریع صنعت نفت در قرن ماست .
تاریخچه
یك ربع قرن پس از تأسیس پالایشگاه آبادان دومین پالایشگاه كشور در سال 1314 در مجاورت شهر تاریخی كرمانشاه تأسیس گردید . علت اصلی انتخاب كرمانشاه ، كشف ذخایر نفت در منطقه مرزی نفت شاه سابق به شمار می آمد ، اما این ذخایر بسیار قلیل بود و هیچ گاه قابل مقایسه با ذخایر جنوب غربی نبود وچنانچه منطقه ی غرب از ذخایر نفت قابل ملاحضه برخوردار می بود ، چه بسا كه كرمانشاه به جای آبادان پایتخت نفت ایران می شد . لازم به تذكر است كه كاشف نفت ایران ژرژ برنارد رینولز نخست كار اكتشافی خود را در منطقه غرب و در نزدیكی شهر مرزی قصر شیرین آغاز نمود .
تاریخ اكتشاف اولیه ی نفت در غرب كشور
در محافل علمی اروپا ، موضوع نفت در غرب ایران نخستین بار توسط باستان شناس فرانسوی ، ژاك دمورگان مطرح گردید . او در طی اكتشاف خود در دهه ی 1270 در غرب ایران به نشتی های نفتی در محل چیاه سرخ در مجاورت كوه بوزینان برخورد نمود ومشاهدات خود را در گزارشی عیناً منعكس كرد . رینولز در بدو ورود به ایران در اواخر سال 1281 اولین چاه اكتشافی خود را در محل چیاه سرخ به زمین زد كه چاه اولیه خشك بود . سپس در سال 1282 به زدن چاه دوم مبادرت ورزید و این بار در عمق 330 متری به لایه ی نفتی رسید . تولید اولیه این چاه بالغ بر 120 بشكه در روز بود ، اما به مرور زمان تولید این چاه روبه تنزل گذاشت و در اولین تابستان 1283 هنگامی كه تولید این چاه به 20 بشكه در روز رسیده بود . وی دستور بستن چاه را داد و تصمیم گرفت به جنوب غرب كشور و كوهپایه هی زاگرس عزیمت نماید . او بالاخره در مسجد سلیمان موفق گردید به نفت خام بصورت تجاری دست یابد .
كشف نفت در منطقه ی غرب
پس از كشف تاریخی رینولز در مسجد سلیمان ، منطقه ی غرب كشور كاملاً به فراموشی سپرده شد و تنها از پایان جنگ جهانی اول بود كه مجدداً این منطقه نیز شامل برنامه های اكتشافی شركت نفت ایران و انگلیس قرار گرفت .متخصصین این شركت در چارچوب شركت اكتشافی فرعی موسوم به شركت اكتشافی مارسی روانه ی منطقه ی غرب كشور شدند و در سال 1302 اولین كشف خود را در منطقه ی نفت خیز عراق به ثبت رساندند . در سال 1306 در منطقه ی نفت شاه ایران نیز موفق به كشف نفت شدند .
در بخش ایران پیشرفت اكتشافات بسیار كند بود و كار اجرایی در نفت شهر تنها پس از قرارداد 29 آوریل 1933 (سال 1312 ) بین دولت وقت ایران و شركت نفت ایران و انگلیس رونق گرفت . ماده ی نهم آن قرارداد با شركت مذكور ، این شركت را مؤظف به توسعه ی میدان نفت شاه نموده بود ، بنابراین فوراً تداركات لازم به وسیله یك شركت فرعی برای استخراج و تصفیه نفت ایالت كرمانشاه آغاز شد .
تاًسیس پالایشگاه كرمانشاه
پیرو قرارداد سال 1312 ، در سال 1313 یك شركت فرعی به نام شركت نفت كرمانشاه با سرمایه ی اولیه بالغ بر 750 هزار لیره استرلینگ توسط شركت نفت ایران و انگلیس تأسیس گردید و بلافاصله شروع به فعالیت نمود .
پالایشگاه كرمانشاه در فاصله ی هفت كلیومتری از شهر تاریخی كرمانشاه و در محلی مشرف بر رودخانه قره سو ساخته شد . ( البته به علت توسعه ی شهر ، این پالایشگاه در حال حاضر تقریباً در میانه ی شهر واقع شده است .)
خوراك این پالایشگاه ، از طریق خطوط لوله ای به قطر 3 اینچ و به طول 237 كیلومتر از چاه های نفت شهر تأمین می شد كه یك سال پیش از آن احداث شده بود . البته هم اكنون خوراك مصرفی پالایشگاه كرمانشاه از سه شهر نفت شهر ، قصر شیرین و اهواز تأمین می شود كه از كل ظرفیت پالایشگاه كه حدود 25 هزار بشكه در روز است ، حدود 13 هزار بشكه از اهواز آورده می شود و 9-7 هزار بشكه از نفت شهر وارد می شود كه كم وزیاد شدن این مقدار را خطوط لوله كنترل می كند .
ابتدا واحد های تولیدی پالایشگاه كرمانشاه بسیار ساده و شامل یك برج تقطیر در جو و دو واحد تصفیه ی بنزین موتور و تصفیه ی نفت سفید بود . خدمات رفاهی این پالایشگاه نیز بسیار محدود و قلیل بود .
در اواسط دهه ی 1340 طرح توسعه ی پالایشگاه كرمانشاه در شركت ملی نفت ایران مطرح گردید . از یك سو تأسیسات موجود حدود 30 سال قدمت داشت و از سوی دیگر با رشد جمعیت ، تصفیه حدود 4500 تا 5000 بشكه در روز حتی مصرف غرب كشور را دیگر تأمین نمی كرد .
پس از انجام بررسی های مقدماتی ، طرح توسعه ی این پالایشگاه مورد تصویب شركت ملی نفت ایران قرار گرفت و مقررشد كه پالایشگاه جدیدی با ظرفیت 15000 بشكه در روز ( حداكثر ظرفیت ممكن با توجه به محدومیت تولید نفت خام از هشت چاه نفت شهر ) احداث شود . متعاقب این تصمیم اساسی ، شركت ملی نفت ایران در سال 1347 ، شركت آمریكایی J.O.P را به عنوان طرح پالایشگاه جدید و شركت هلندی كانتینال را برای كارهای مهندسی و ساختمان آن انتخاب كرد .
در تابستان سال 1350 ، برج تقطیر قدیمی تعطیل شد و چند ماه بعد كل پالایشگاه قدیمی برای همیشه ازكار ایستاد و از تاریخ 27 اردیبهشت سال 1351 پالایشگاه جدید رسماً افتتاح شد و آغاز به كار كرد . در طی سال اول بهره برداری این پالایشگاه موفق شد روزانه 14750 بشكه نفت خام را تقطیر نماید .
دوران جنگ تحمیلی
در اوایل مهر ماه 1359 به علت اشغال منطقه ی نفت شهر توسط عراق ، فعالیت های تولیدی پالایشگاه كرمانشاه به علت نداشتن خوراك به كلی متوقف گردید. جهت راه اندازی مجدد پالایشگاه لازم بود خوراك جدیدی از منبع دیگری تأمین شود و برنامه ریزان شركت ملی نفت ایران ، پس از انجام بررسی های لازم با این نتیجه رسیدند كه بهترین را حل برای تأمین خوراك جدیدپالایشگاه ، كشیدن خطوط لوله ی فرعی به طول 172 كیلومتر از خط اصلی اهواز – ری در نقطه ای به نام افرینه به طرف پالایشگاه است . این خط لوله 16 اینچ ظرف مدت كمتر از سه سال با موفقیت احداث گردید .به طوری كه در آبان ماه سال 1362 پالایشگاه با نفت خام اهواز بار دیگر فعال گشت و از فرآورده های حاصله جهت تأمین نیاز نیروهای مصلح در جبهه های غرب كشور استفاده شد.
آب صنعتی
همان طور كه می دانیم در یك پالایشگاه ، آبی كه جهت بخار ، خنك كردن دستگاه ها وسایر موارد تولید می شود ، باید دارای شرایط خاصی باشد . وظیفه ی واحد آب صنعتی را می توان تهیه ی آب مورد نیاز برای واحد بخار ، تهیه ی آب مورد نیاز ظرف نمك گیر (Desalter) و نیز تهیه ی آب مورد نیاز جهت خنك كردن دستگاه های واحد پالایش و در انتها فراهم نمودن آب جهت مصارف آشامیدن بیان نمود .
حال به طور اجمالی به شرح عملیات واحد آب صنعتی می پردازیم :
خوراك ورودی این واحد در فصول پر آب سال كه رودخانه دارای آب فراوان باشد از آب رودخانه تأمین می گردد و در مواقعی كه آب رودخانه جواب گوی نیاز این واحد نباشد ، از آب چاه استفاده می گردد . سختی آب رودخانه به طور معمول در حدود PPM 300 و این میزان برای آب چاه به دلیل وجود املاح معدنی بیشتر در حدوPPM 600 می باشد .
آب در ابتدای ورود به این واحد وارد یك مخزن می شود . این مخزن كه شماره ی 1 نام دارد دارای یك سری دیواره می باشد كه در مسیر جریان آب قرار می گیرند . این دیواره ها دو خاصیت مهم دارند، اول این كه جریان آب پس از برخورد با این دیواره ها ، تلاطم خود را از دست می دهد و آرا م می شود و مواد معلق در آب توسط این عمل سریع تر ته نشین می گردند ، دوم این كه مسیر عبور آب طولانی تر می شود و این خاصیت نیز به ته نشینی بیشتر ذرات معلق كمك می كند .
در ابتدای ورود آب به این مخزن ، به میزان لازم به آن زاج یا Al2(So4) تزریق می كنند ، علت این كار را می توان چنین بیان نمود كه : ذراتی كه در آب وجود دارند و باعث سختی آن می گردند دارای جزیی بار منفی هستند . وجود زاج باعث می شود كه محیط حدودی خاصیت قطبی پیدا كند ، در این چنین محیطی ذرات بیشتر به هم نزدیك می شوند و ذرات درشت تر ی را تولید می كنند و مشخصاً ذرات درشت تر ، سریع تر ته نشین خواهند شد .
پس از عبور آب از مخزن شماره 1 ، وارد مخزن شماره 2 می شود . ساختمان این مخزن نیزكاملاً شبیه به مخزن شماره1 می باشد اما در این مخزن دیگر به آب زاج اضافه نمی گردد . در این مخزن نیز ادامه عمل ته نشینی صورت می پذیرد . پس از اینكه اكثر مواد معلق در آب در این دو مخزن به صورت ته نشین در آمد ، سپس این آب به تانك خوراك feed tank وارد می گردد . این تانك اصولاً برای نگه دارای آب استفاده می شود تا همیشه مقداری آب به صورت ذخیره وجود داشته باشد . از این تانك ، آب توسط دو عدد پمپ (P-2009 ) به دو شاخه جداگانه پمپ می گردد. یك شاخه آب را به سمت ظرف نمك گیر (Desalter) و همچنین برای خنك كردن دستگاه ها و به خصوص پمپ ها می برد . شاخه دوم آب را جهت تصفیه بیشتر (سختی گیری ) به برج انفعالات شیمایی (Reaction tower) می برد . به این برج از طریق دو مخزن و دو پمپ كه یكی از پمپ ها معمولاً از سرویس خارج است ، آهك و سوداتزریق می گردد . تزریق این مواد باعث می شود كه سختی های دائم و موقت موجود در آب ، تا حدود زیادی گرفته شود .مواد رسوبی از پایین این برج تخلیه می شود . ظرفیت این برج در حدود 27 متر مكعب در ساعت است .
واحد های تقطیر
Unit 100 (unit distillation oil crude )
همانطور كه قبلاً گفته شد نفت خام در چهار مخزن 1024 ، 1025 ، 1026 و 1027 ذخیره می شود و مقداری آب و املاح و نمك آن ته نشین می شود كه باید آنها را تخلیه نمود . هر لیتر آب در اثر حرارت كوره حجمش 1700 برابر می شود كه باعث افزایش فشار و از بین رفتن سینی های برج تقطیر می شود ، این آب اگر همراه نفت وارد برج تقطیر انرژی لازم دارد كه خارج شود ، آب رطوبت ایجاد می كند ، رطوبت وارد محصولات می شود و مشكل ایجاد می كند و همین طور فشار برج را بالا می برد . نمك ها كه شامل كلریدها و ... می باشند ، یك سری رسوب كرده و روی مبدلها می نشینند و باعث اتلاف انرژی می شوند و یك سری با هیدرولیز شدن ، تركیب اسیدی داده و باعث خوردگی می شوند . این نفت خام بوسیله پمپ های A,B,C,D 107 كه دو تای آنها در حال كار و دو تای دیگر خارج از سرویس هستند از مخازن گرفته می شود . فشار تولیدی این پمپ ها در حدود Psi 400 می باشد . این پمپ ها نفت خام را از طریق یك لوله به سمت مبدلها می فرستند . نخستین مرحله پالایش ، تقطیر نفت خام در فشار نزدیك به جو می باشد . برای انجام این كار نفت خام را از مخازن پالایشگاه توسط تلمبه به كوره ای فرستاده و آنرا حرارت می دهیم تا گرم شود و به راحتی بتوان مواد سبك آنرا از مواد سنگین جدا نمود. اما قبل از آنكه نفت خام را وارد كوره نمائیم آنرا از یكسری مبدل حرارتی عبور می دهیم كه قدری آنرا گرم كنیم . این مبدل های حرارتی مبدل هایی هستند كه برای سرد نمودن فرآورده های برج تقطیر استفاده می شوند . بوسیله این مبدل ها كه شباهت به لوله های دو جداره دارند ( مبدل Shell & Tube ) ما فرآورده ای را كه قرار است خنك شود و به مخزن فرآورده ها هدایت شود سرد كرده و نفت خام را كه قرار است حرارت دیده و گرم شود گرم می كنیم . بدین طریق ما در مقدار سوخت لازم جهت افزایش دمای نفت خام صرفه جویی می كنیم . دمای نفت خام در لحظه ورود به برج تقطیر در اتمسفر یك حدود 325 درجه فارنهایت می باشد. اگر نفت خامی كه وارد كوره می شود دمایش پایین باشد قطعاً تلفات گرمایی فراوان خواهیم داشت ، در ضمن ممكن است به خطوط لوله آسیب برسد ، به همین دلیل سع می شود دمای نفت خام قبل از ورود به كوره به حدود 300 الی 400 درجه فارنهایت برسد. نفت خام پمپ شده به سمت مبدل 105 می رود ، اما قبل از ورود به این مبدل باید از طریق یك لوله فرع به آن آب تزریق شود به دلیل اینكه در نفت خام مقداری نمك وجود دارد و باید این نمك از نفت خام جدا شود. زیرا نمك باعث خوردگی لوله ها و یا رسوب و انسداد در برخی مجار می شود . آب بصورت دستی اضافه می شود مقدار مصرفی آب را آزمایشگاه مشخص می كند ولی چون معمولاً مقدار نمك موجود در نفت خام زیاد است حداكثر مقدار آب اضافه می شود . اگر بخواهیم رنجی را برای آب اضافه شده به نفت در نظر بگیریم ، بین 3تا 10 در صد حجمی می باشد كه بستگی به API ( دانسیتیه نفت خامی است كه به وسیله یك هیدرومتر تعیین می شود كه این هیدرومتر درجه بندی اش توسط موسسه نفت آمریكا تعیین شده است ) دارد . هر قدر API كمتر باشد چون دانسیته نفت خام بیشتر است درنتیجه مقدار اب اضافه شده نیز بیشتر خواهدبود. نمك هایی كه در نمك گیر جدا نمی شود را باید جدا كرد كه برای این كار از سود سوزاور 14 تا 20 درصد استفاده می شود ، پس از آن نفت خام وارد مبدل 105 می شود و در قسمت لوله های آن جریان جریان پیدا می كند . از قسمت پوسته این مبدل گازوئیل محصول استریپر (102-V) كه در قسمت بعد راجع به آن توضیح داده می شود می گذرد . دمای نفت خام در این مبدل از حدود 78 درجه فارنهایت به 100 درجه می رسد و سپس وارد مبدل 104 می شود و از قسمت لوله های آن می گذرد . از قسمت پوسته این مبدل نفت سفید محصول (103-V) عبور می كند . پس از عبور نفت خام از مبدل 104 این نفت خام از طریق لوله به سمت دو مبدل A,B 103 پیش می رود و قبل از ورود به آنها دو شاخه می شود . یك شاخه وارد مبدل A 103 و شاخه دیگر وارد مبدل B 103می شود و از قسمت لوله های این دو مبدل عبور می كند ، از قسمت پوسته این دو مبدل نفت سفید به عنوان reflax برج تقطیر عبور داده می شود
شرح عملیات واحد یونیفاینر
بنزین سنگین پس از عبور از یك مبدل حرارتی وارد كوره می شود . كه قبل از ورود به كوره و عبور از مبدل حرارتی به آن هیدروژن به عنوان كمك كاتالیزور تزریق می شود و باعث می شود كه واكنش های شكستن هیدرو كربونها برگشت نداشته باشد . در كوره حدود 635-610 درجه حرارت می بیند . كه در همین حین ساختار مولكولی هیدرو كربونهای حاوی گوگرد و ازت شكسته و S و N، جدا می شوند . كه با هیدروژن تزریق شده واكنش داده و H2S و NH3 تولید می كنند . اكسیژن نیز آب تولید می كند . تركیب وارد فن های هوایی یا A.E( air exchanger) می شود . كه قبل از ورود تركیب به آن به تركیب آب اضافه می كنیم . چون A.E لوله های باریكی وجود دارد كه مواد موجود در تركیب ( بنزین و آب ترش ) باعث انسداد این لوله ها می شود . به همین جهت به آن آب اضافه می كنیم . سپس بخار آب نیز اضافه می شود تا H2S و دیگر ناخالصی ها با بخار آب جدا شده و به صورت آب ترش یا سولواتر در می آید كه در یك ظرف جدا كنندهافقی در قسمت moot آن آب و محلول آمونیاك جمع و در بالای آن بنزین همراه مقداری گازهای سبك و H2S نیز در بالا قرار می گیرند . فشار در این قسمت باید كنترل شود . چون اگر فشار كم شود ممكن است آب و بنزین با هم مخلوط شود . آب ترش و آمونیاك محلول از قسمت پایین بصورت تدریجی خارج می شود ( بطور دستی ) و بنزین از مخزن خارج شده و به سمت استریپر می رود . تا اگر احتمالاً مقداری ناخالص و گوگرد در آن باقی مانده است در استریپر گرفته شود . بنزینی كه از استریپر خارج می شود charge plat نامیده می شود . ناخالصی های معلق جدا شده و سوزانده می شوند . ورود به استریپر آخرین مرحله واحد یونیفاینر می باشد .بنزین خارج شده از واحد یونیفاینر تقریباً عاری از ناخالصی های معلق جدا شده و سوزانده می شوند . ورود به استریپر آخرین مرحله واحد یونیفا ینر می باشد . بنزین خارج شده از واحد یونیفاینر تقریباً عاری از ناخالصی می باشد . كه حاوی ppm ./2 گوگرد ، حداكثر مقدار T.S( totall sulfur) 74 گرم و ازت كمتر از ppm ./1 . ازت تولید نشادر می كند . در جاهای سرد بصورت جامد در می آید و لوله ها را مسدود می كند . كاتا لیست واحد پلاتفرمر كه U .O.P آمریكا آنرا مشخص كرده و در این پالایشگاه استفاده می شود ، R62 میباشد ( پلاتین – رنیوم ) كه از نظر كارایی بسیار خوب است ولی قبلاًاز كاتالیست R11 استفاده می شده است ، كه در صد بالاتری از آن پلاتین بوده است . آب ترش كه حاو ی SNH4 می باشد در این پالایشگاه به رودخانه ریخته می شود . ولی فبل از آن در واحد SRR گوگردزدایی می شود . در این واحد پلاتفرمر صورت می گیرد از پلاتین و رنیوم استفاده می شود . كه این كاتالیزرور حاوی مقداری كلر می باشد ، 1-1/5 درصد .
پس از پرداخت، لینک دانلود فایل برای شما نشان داده می شود